Η «ενδοσχολική βία» ή «εκφοβισμός» ή bullying είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο όπου εσκεμμένα, απρόκλητα και επανειλημμένα ασκείται σωματική, λεκτική, ψυχολογική και κοινωνική βία από κάποιο μαθητή σε βάρος άλλου συμμαθητή του , εντός ή εκτός σχολείου, με στόχο την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου.
Τις περισσότερες φορές ο θύτης είναι:
- μεγαλύτερος σε ηλικία.
- εξωστρεφής, επιθετικός, με έντονη-παρορμητική προσωπικότητα και δημοφιλής μεταξύ των συμμαθητών του.
- Εμφανίζει μη ανοχή στην διαφορετικότητακαι απουσία ενσυναίσθησης.
- Έχει υπερβολικά θετική αυτοεικόνα, η οποία όμως δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα.
Το θύμα είναι:
- Ανασφαλής, αγχώδης, μοναχικός, με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
- Συχνά ανήκει σε μειοψηφική ομάδα(ξένος, ομοφυλόφιλος, υπέρβαρος, με μαθησιακές δυσκολίες ή γενικότερα ΑΜΕΑ).
Οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις «ενδοσχολικής βίας είναι:
- Φραστικές επιθέσεις, προσβολές, απειλές, εκβιασμοί.
- Σπρωξιές, ξυλοδαρμοί, χειρονομίες.
- Καταστροφή ή κλοπή προσωπικών αντικειμένων.
- Σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση.
- Αποκλεισμός και απομόνωση από παρέες και ομαδικές δραστηριότητες.
- Ηλεκτρονική παρενόχληση είτε μέσω μηνυμάτων στο κινητό, είτε μέσω e-mails, είτε μέσω facebook.
Οι γονείς
- Ο ρόλος του γονιούείναι σημαντικός, αλλά δεν πρέπει να αγνοούμε και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Όσοι έχουν πολλά παιδιά, αντιλαμβάνονται τι εννοώ.
- Όποιος ανατρέφει παιδιά, πρέπει να έχει την ικανότητα να προβλέπει, δηλαδή να βλέπει μακριά.
- Επομένως τα ζητούμενα είναι δυο:
Α) Με ποιο τρόπο μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας, σε περίπτωση που εμφανίζει κάποια από τα χαρακτηρολογικά γνωρίσματα του θύτη (= ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΠΟΥΣΙΑ ΟΡΙΩΝ)
Β) Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας, σε περίπτωση που είναι ΑΓΧΩΔΕΣ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΣ, ΜΕ ΧΑΜΗΛΉ ΑΥΤΟΕΚΤΊΜΗΣΗ; Υπάρχουν συμπεριφορές του γονιού οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού;
Πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με λιγότερο άγχος;
Προσφέροντας το δικό μας θετικό ζωντανό παράδειγμα. Το άγχος είναι ένας λανθασμένος τρόπος σκέψης! Αγχώδεις γονείς δημιουργούν αγχώδη παιδιά!
Προτρέπουμε τα παιδιά να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να συμφιλιωθούν με αυτόν, και να αναλάβουν την ευθύνη για το πώς χρησιμοποιούν το μυαλό τους.
Δεν χρησιμοποιούμε την ενοχή για να ελέγξουμε την συμπεριφορά τους. Η εσωτερίκευση συναισθημάτων ενοχής οξύνει το άγχος!!!
Δεν δίνουμε έμφαση στον ανταγωνισμό και δεν τα συγκρίνουμε με τρίτους.
Φερόμαστε στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους.
Ζούμε με τα παιδιά το τώρα, αντί να ανησυχούμε για το άγνωστο μέλλον!