Στο πέρασμα των αιώνων, μορφές γυναικών χάραξαν ανεξίτηλα σημάδια στο χαρτί της Ιστορίας. Από την Σεμίραμις, βασίλισσα των Ασσυρίων που ίδρυσε τη Βαβυλώνα με τους κρεμαστούς κήπους της, τα Εκβάτανα και την Ταρσό και κατέκτησε την Αίγυπτο και την Αιθιοπία, μέχρι τις καθημερινές, άγνωστες γυναίκες, που έντυναν τα σπιτικά τους και τις οικογένειές τους με αύρες προστασίας, φροντίδας και θαλπωρής, η γυναίκα ήταν πάντα άξιο σημείο αναφοράς. Παρά την χαρισματική της όμως φύση, οι νομοθετικές και κοινωνικές δομές δεν ήταν πάντα ορθά κείμενες προς τη γυναίκα.
Χωρίς δικαίωμα ψήφου, λόγου και αυτοδιάθεσης, μέχρι τα χρόνια της νεότερης, δυστυχώς, ανθρώπινης ιστορίας, οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν την δημιουργική τους διάνοια στην κοινωνία και το χειρότερο από όλα, δεν είχαν τη δυνατότητα να προστατέψουν τους εαυτούς τους.
Αυτά για το παρελθόν, το οποίο όμως ως προς τα μελανά του για τις γυναίκες σημεία, έσβησε με πολλούς αγώνες. Οι κοινωνίες αναπτύχθηκαν, η επιστήμη και η τεχνολογία θριαμβεύουν, η φωνή της γυναίκας ακούστηκε, τα έργα της τιμήθηκαν. Πίσω, όμως, από κλειστές πόρτες και στόματα σφραγισμένα, αναπνέει ένα θλιβερό παρασκήνιο. Γυναίκες που κακοποιούνται σωματικά και ψυχικά μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, από συζύγους, συντρόφους, συγγενείς. Από ανθρώπους με προβληματικές φύσεις, ανίκανους να εκτιμήσουν την προσφορά και την αξία του άλλου προσώπου.
Θλιβερή, λοιπόν, διαπίστωση, δύο λέξεις με φρικαλέα σημασία: ενδοοικογενειακή βία. Θύματα της ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι μόνο γυναίκες. Μπορεί να είναι και παιδιά, μπορεί να είναι και άντρες. Συνηθέστερα, όμως, είναι γυναίκες. Σημασία δεν έχει, ωστόσο, τόσο μεγάλη η ταυτότητα του θύματος, όσο η ταυτότητα του γεγονότος. Δεν επιτρέπεται να είναι ανεκτά το 2009 τέτοια γεγονότα. Δεν επιτρέπεται να δίνουμε περιθώρια σε χειροδικία, ύβρεις, καταπίεση, βιασμό, εξευτελισμό. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και πολύτιμος και το σπίτι του πρέπει να είναι λιμάνι και απάγκιο και όχι τόπος βασανισμού!
Η Πανελλαδική Οργάνωση Γυναικών «Παναθηναϊκή», και συγκεκριμένα, το Παράρτημα Νέας Μάκρης,, συνειδητοποιώντας τη βαρύτητα αυτής της διαπίστωσης, ξεκίνησε, προσβλέποντας και στην υποστήριξη καθενός που μπορεί να γίνει αρωγός, έναν αγώνα για την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας και την αποκατάσταση των θυμάτων της.
Γιώτα Καρρά