Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑ κας Εμμανουέλλας Μομφερράτου
Κάθε χρόνο τιμάμε την 8 Μαρτίου ως ημέρα μνήμης αγώνων του γυναικείου κινήματος, ως ημέρα αποτίμησης των κατακτήσεων των γυναικών και ως αφετηρία νέων στόχων σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο για την ουσιαστική κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων σε όλες τις εκφράσεις της ζωής. Το γυναικείο κίνημα καταγράφεται από πολιτικούς και ιστορικούς αναλυτές ως το πλέον πετυχημένο, ανατρεπτικό, προοδευτικό κίνημα του 20ου αιώνα. Κατά κοινή ομολογία ο 21ος Αιώνας χαράζει ως ο αιώνας της καταξίωσης και ανάδειξης του κοινωνικού φύλου των γυναικών. Της ανάδειξης που σημαίνει ισοτιμία, ισότητα, συμπληρωματικότητα, αλληλοσεβασμό, ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα και για τα δύο φύλλα.
Σημαίνει απελευθέρωση των δημιουργικών δυνατοτήτων των γυναικών για την ατομική τους ολοκλήρωση, σε όφελος της κοινωνίας και των δημοκρατικών θεσμών.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Πριν την εμφάνιση του αρότρου, ηγετική θέση μέσα στην οικογένεια είχε η γυναίκα(παλαιολιθική εποχή). Ήταν η εποχή που ήκμασε ο θεσμός της μητριαρχίας. Η γυναίκα λατρεύτηκε ως θεά –Μητέρα, ως θεά της γονιμότητας, μιας και αυτή ήταν που έφερνε στον κόσμο τα παιδιά. Με την εμφάνιση όμως του αρότρου τα πάντα ανατρέπονται. Η γυναίκα δεν έχει την σωματική δύναμη να οργώνει και έτσι η ισχύς και η εξουσία περνάνε στον άντρα. (πατριαρχία). Η επικράτηση του πατέρα συζύγου επιδεινώνει τη θέση της μητέρας θεάς και την κάνει σκλάβα και υποταγμένη στις απαιτήσεις του συζύγου εξουσιαστή. Έτσι την ανατροφή των παιδιών την έχει τώρα αποκλειστικά η μητέρα χωρίς να υπάρχει η παλιότερη μυθοποίηση για το όνομα της, κάτι που της επιβάλλεται από τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν και από το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί.
Στην Αρχαία Αθήνα, η θέση της γυναίκας μητέρας ήταν πολύ υποβιβασμένη. Όλη την ημέρα ήταν κλεισμένες στο σπίτι κι ασχολούνταν με τις οικιακές δουλειές.
Στην Αρχαία Σπάρτη, η κατάσταση ήταν πολύ πιο διαφορετική από εκείνη της Αθήνας. Η θέση της γυναίκας μητέρας δεν ήταν υποβαθμισμένη και τύγχανε του ιδίου σεβασμού με τον άντρα πατέρα. Η ίδια μορφωνόταν όχι βέβαια όπως ο άντρας και προσπαθούσε να έχει γνώμη για όλα τα θέματα, ακόμα και για τα πολιτικά.
Στην Αρχαία Ρώμη η θέση του παιδιού έμοιαζε πολύ με αυτή του δούλου. Η Δωδεκάδελτος, όριζε την πλήρη εξουσία του πατέρα πάνω στα παιδιά του, τα οποία μπορούσε ακόμα και να σκοτώνει αν μειονεκτούσαν σωματικά. Ο πατέρας αρχηγός και ηγεμόνας στην οικογένεια του, είχε απόλυτη εξουσία στα παιδιά, εξουσία θανάτου και αγοραπωλησίας τους, μιας και τα θεωρούσε ως κτήμα του.
Στην σκοτεινή περίοδο των μεσαιωνικών χρόνων, η αγωγή που παρείχαν οι γονείς και οι δάσκαλοι στα παιδιά , είχε ως βασικό στοιχείο την χριστιανική ιδέα, σε σημείο όμως που τρομοκρατούσε τα παιδιά και γινόταν έμμονη ιδέα στα μυαλά μεγάλων και μικρών, με όλες τις προκαταλήψεις που υπήρχαν και τις βαριές τιμωρίες που έπρεπε να υπομείνει κάποιος που είχε διαφορετικές αντιλήψεις
Την εποχή της αναγέννησης βελτιώνονται οι βιοτικές και κοινωνικοπολιτιστικές συνθήκες, ανοίγονται μεγαλύτερες ευκαιρίες μόρφωσης για τα παιδιά, κυριαρχεί το λογοτεχνικό ιδεώδες της αγωγής και οι παιδαγωγοί είναι επηρεασμένοι από τον δυτικό τρόπο σκέψης και από τα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής
Την εποχή της Τουρκοκρατίας λόγω των άσχημων συνθηκών και του πολέμου, κανείς από τους γονείς δε είχε την δυνατότητα αλλά και την διάθεση να αναθρέψει σωστά τα παιδιά του. Ο πατέρας βρίσκονταν συνεχώς μακριά Από το σπίτι και τα παιδιά του, αλλά ακόμα και να ήταν σπίτι, τα προβλήματα και οι έγνοιες που απασχολούσαν κάθε Έλληνα πατριώτη δεν τον άφηναν να εφαρμόσει το ρόλο του. Αλλά και η μητέρα λόγω της κρίσιμης κατάστασης του πολέμου, δεν ήταν σε θέση να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά της, μιας και κυρίαρχος φόβος και ιδέα ήταν να αποτρέψει ενδεχόμενη αρπαγή τους από τους Τούρκος.
Τα κρυφά σχολειά είχαν αντικαταστήσει κάπως την αγωγή των γονιών, όσο αφορούσε την επιμόρφωση των παιδιών.
Στην σημερινή εποχή οι ιδεολογικές και κοινωνικές αλλαγές της σημερινής κοινωνίας, έχουν επιφέρει αλλαγές και στην αγωγή των παιδιών. Σήμερα και οι δύο γονείς προσπαθούν να προσφέρουν την καλύτερη διαπαιδαγώγηση στα παιδιά, χωρίς να χωρίζονται οι ρόλοι σύμφωνα με παρωχημένες αντιλήψεις ότι πχ μόνο η μητέρα είναι υπεύθυνη. Η βιομηχανική επανάσταση και το φεμινιστικό κίνημα συνέβαλλαν στο να βγει από την οικογένεια η μητέρα και να περάσει στον παραγωγικό χώρο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταρριφθεί ο παραδοσιακός ρόλος του πατέρα και ο ίδιος να συμμετάσχει ενεργά στην ανατροφή των παιδιών.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση, κατά την οποία συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας
απομακρύνουν τον πατέρα από τα παιδιά, που δεν καταλαβαίνουν την έννοια της λέξης πατέρας, πιστεύοντας ότι είναι αυτός ο οικείος ξένος που τροφοδοτεί το σπίτι και είναι συνεχώς κουρασμένος. Οι σημερινοί γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους τον σεβασμό τα ηθικά και υλικά εφόδια για την αντιμετώπιση της ζωής και προσπαθούν να διαμορφώσουν μια προσωπικότητα με εσωτερική και εξωτερική ελευθερία. Οι νέοι γονείς γίνονται φίλοι με τα παιδιά τους, και επικοινωνούν μαζί τους, χωρίς να υπάρχουν οι τεράστιες προκαταλήψεις των παλαιοτέρων ετών. Ευτυχώς η έννοια της οικογένειας υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα.
Η σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, η ευτυχισμένη οικογένεια, οι ολοκληρωμένες προσωπικότητες δεν μπορεί παρά να στηρίζονται στον αλληλοσεβασμό και την συντροφικότητα
Ατενίζουμε το μέλλον έχοντας συνείδηση των δυσκολιών αλλά και συνείδηση της αναγκαιότητας της ουσιαστικής Ισότητας.